:امام جمعه شهر مهستان
در گنجینه‌ی بی‌نظیر نهج البلاغه، گهرهای گرانبهایی از آموزه‌های ناب اخلاقی و سیره عملی ائمه اطهار (علیهم السلام) نهفته است. در این میان، نامه ۳۱ این مجموعه، خطاب به امام حسن مجتبی (علیه السلام)، حاوی نکات ارزشمندی در خصوص توکل به خداوند و طلب یاری از او در مسیر زندگی است
ایمان به یاری خداوند، کلید گشایش دروازه‌های پیروزی:
همانطور که در فراز ابتدایی این نامه آمده است: “وابداً قبلَ نَظَرِكَ في ذلك بالاستعانة بالهلك و الرغبة إليه في توفيك.”
“قبل از پیمودن راه پاکان، از خدا کمک بخواه، و در راه او با اشتیاق عمل کن تا پیروز شوی.”
ایمان به یاری خداوند، زیربنای هر موفقیتی است. قلبی که به نور الهی منور شده، هستی را آکنده از تجلی قدرت لایزال الهی می‌بیند و یاری او را در گذرگاه‌های پر پیچ و خم زندگی، تنها مأمن و پناهگاه حقیقی می‌داند.
توسل به خداوند، رمز تکامل انسان:
در هر رکعت از نمازهای یومیه، با زمزمه ی “ایاک نستعین” در سوره ی حمد، به این حقیقت ناب اذعان می‌کنیم که توفیق و رستگاری، موهبتی الهی است. الگوهای دینی ما همواره بر این امر تأکید می‌کردند که رمز تکامل و تعالی انسان، در سایه ی توکل به خداوند و استمداد از او نهفته است.
در هر گام، از یاری خدا استمداد بجوییم:
در هر کار خیری که قصد انجام آن را داریم، باید از خداوند، منشاء خیر مطلق، یاری بخواهیم. در مسیر وصال به حقیقت، باید از او که مظهر حق محض است، استمداد بجوییم. در کسب هر دانشی، باید از او که علم مطلق، قدرت بی انتها و حیات بالذات است، یاری بطلبيم.
تربیت بدون یاد خدا، ابتر و بی ثمر:
هر تعلیمی بدون یاد خدا، ناقص و ابتر است و هر تربیتی بدون درخواست کمک و توفیق از خدای لایزال، بی‌بار و بر است. خانه‌ای که در آن نیایش و عبادت وجود نداشته باشد، به مثابه ی ویرانه‌ای است و مدرسه‌ای که در آن خداجویی، خداخواهی و خداخوانی رواج نداشته باشد، ثمره‌ای نخواهد داشت.
حضرت علی (ع) در این نامه، جوان را در استمداد و یاری جستن، به خدایی حواله می‌دهد که می‌توان بدون واسطه و بدون حجاب و مانع، با او سخن گفت.
بی‌نیازی از واسطه‌ها در راز و نیاز با خدا:
حضرت علی (علیه السلام) در این فراز، جوان را در استمداد و استعانت، به خدایی حواله می‌دهد که می‌توان بی‌واسطه و بدون حجاب و مانع، با او سخن گفت.
ایشان داستانی از حضرت ابراهیم خلیل (علیه السلام) را نقل می‌کنند که در آن حضرت، هنگامی که در آتش نمرودیان گرفتار بود، از کمک جبرئیل امتناع می‌کند و با خداوند مناجات می‌نماید.
همانطور که در مثنوی آمده است:
جبرئیلا رفتنت زین جا نکوست
پرده بر کن از میان ما و دوست
آن که از سویش پیام آورده ای
آن که از سویش سلام آورده ای
بی حجاب اکنون در آغوش من است
راز او بی پرده در گوش من است
این داستان بیانگر این حقیقت است که همه ی خوبان و اولیاء الهی واسطه‌هایی هستند تا انسان مؤمن را به خدا برسانند و هنگامی که مؤمن با خدا ارتباط مستقیم برقرار کرد، خود نیز می‌تواند واسطه و وسیله‌ی هدایت دیگران به سوی خداوند باشد.
همه ی خوبان واسطه اند تا انسان مؤمن را به خدا برسانند اگر مؤمن با خدا مرتبط شد، خودش نیز وسیله و واسطه دیگران با خدا می شود.
استعانت از خداوند و طلب توفیق از درگاه الهی، در آغاز هر کار و در تمامی مراحل زندگی، امری ضروری و واجب است. مؤمن واقعی می‌داند که بدون یاری خداوند، توفیقی در مسیر زندگی حاصل نخواهد شد و تنها با توکل به خداوند و استمداد از اوست که می‌تواند به سعادت و رستگاری حقیقی دست یابد.