حجت الاسلام والمسلمین مجید صفدری امام جمعه مهستان : امید، این نیروی پنهان و تاثیرگذار، همواره در طول تاریخ عامل اصلی حرکت و انگیزه برای تحقق آرمان‌ها و اهداف بلند بوده است. در جوامع مختلف، وقتی مردم به آینده‌ای روشن و موفقیت‌آمیز ایمان داشته باشند، همه چیز تغییر می‌کند. آنها نه تنها به مبارزه خود ادامه می‌دهند، بلکه این مبارزه را با نظم و اراده بیشتری ادامه می‌دهند و حتی موانع پیش‌روی خود را از سر راه برمی‌دارند. سوال اینجاست که چرا امید این‌قدر اهمیت دارد؟ و چه ویژگی‌هایی در آن نهفته است که باعث می‌شود انسان‌ها در برابر مشکلات و چالش‌ها تاب بیاورند؟

پیروزی در سایه اعتماد به آینده
اگر مردمی به این باور برسند که عاقبت کارشان به نتیجه‌ای مطلوب و دلخواه می‌انجامد، طبیعی است که در راه رسیدن به این هدف دست از مبارزه برنمی‌دارند. از سوی دیگر، امید به معنای آگاهی از یک آینده بهتر است که نه تنها به فرد انرژی می‌دهد، بلکه تمام جامعه را در برابر مشکلات مقاوم می‌کند. این وضعیت، می‌تواند جوامع را در مسیر تحول و تغییرات بزرگ قرار دهد. برای مثال، در تاریخ انقلاب‌ها و تغییرات اجتماعی، مشاهده می‌شود که مردم زمانی به خیابان‌ها می‌آیند و علیه ظلم و بی‌عدالتی قیام می‌کنند که به این باور رسیده‌اند که نهایتاً پیروز خواهند شد. همانطور که امام حسین علیه‌السلام در کربلا در برابر ظلم ایستاد و تاریخ نشان داد که این مبارزه هیچ‌گاه بی‌ثمر نبوده است.

تفکر انتظار: شجاعت و نشاط در روزهای سخت
یکی از بارزترین جلوه‌های امید، «انتظار» است. واژه‌ای که در فرهنگ شیعه به عنوان یکی از پایه‌های اصلی اعتقاد به ظهور امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه) شناخته می‌شود. زمانی که به فرد گفته می‌شود که «انتظار بکش»، در واقع به او اطمینان داده می‌شود که وضعیت کنونی که رنج آور است و قلبش را می‌آزارد، پایدار نخواهد ماند. این انتظار به انسان توان و نشاط می‌دهد تا همچنان به مبارزه خود ادامه دهد و در برابر سختی‌ها تسلیم نشود.

انتظار نه تنها امید به ظهور امام مهدی (عج) را در دل‌ها زنده می‌کند، بلکه تأثیر عمیقی بر روحیه فردی و جمعی جامعه می‌گذارد. انسان‌ها با باور به ظهور منجی و عدالت گستری ایشان، به توانمندی خود برای تغییر و اصلاح باور دارند. این تفکر به انسان‌ها قدرت می‌دهد تا از پیچ و خم‌های سخت زندگی عبور کنند و در برابر چالش‌ها همچنان ایستادگی کنند.

اعتقاد به امام زمان (عج): رمز بقای جامعه شیعی
در تاریخ شیعه، این باور به امام مهدی (عج) و ظهور ایشان، همواره عاملی مهم در تداوم حرکت‌های اجتماعی و دینی بوده است. این اعتقاد باعث شده است که جامعه شیعه در برابر انواع چالش‌ها، تهدیدها و بحران‌های تاریخی مقاومت کند و هیچ‌گاه از مسیر خود منحرف نشود. آنچه امروز شاهد هستیم، دستاوردهای بزرگ ملت ایران اسلامی است که با تکیه بر همین اعتقاد راسخ به مهدویت، توانسته‌اند در طول تاریخ از بحران‌ها عبور کرده و پرچم اسلام، قرآن و اهل بیت (علیهم‌السلام) را در دستان خود برافراشته نگه دارند.

این پرچم، نماد مقاومت، ایستادگی و امید به آینده‌ای روشن است که با ظهور امام مهدی (عج) تحقق خواهد یافت. امروز ملت ایران، با تکیه بر همین اعتقاد عمیق، نه تنها در برابر دشمنان خارجی بلکه در برابر مشکلات داخلی نیز ثابت‌قدم ایستاده‌اند. این امر نشانه‌ای از قدرت و توانمندی جوامعی است که امید را به عنوان نیروی محرکه حرکت خود پذیرفته‌اند.

امید، تنها یک واژه نیست، یک حرکت است
می‌توان گفت که امید نه تنها یک احساس بلکه یک استراتژی است. استراتژی‌ای که انسان‌ها و جوامع را در برابر سختی‌ها مقاوم می‌سازد و به آنها این توانایی را می‌دهد که در شرایط بحرانی نیز مسیر خود را با قدرت ادامه دهند. اعتقاد به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) و انتظار ظهور ایشان، همانند یک چراغ راهنماست که جوامع شیعی را از مسیرهای تاریک و پیچیده عبور داده است. امیدوار بودن و داشتن چشم‌انداز به آینده، تنها در صورتی می‌تواند انسان را به مبارزه و تلاش برای تغییر وضعیت موجود و رسیدن به هدف‌های عالی رهنمون کند که این امید ریشه در اعتقادات عمیق و قلبی داشته باشد.