حجت‌الاسلام والمسلمین مجید صفدری امام جمعه مهستان:
بحث امضای معاهده‌ای برای محدودیت یا ممنوعیت سلاح‌های متعارف، به‌ویژه در حوزه موشکی، سؤالات جدی را درباره پشت پرده این توافق مطرح می‌کند. آیا چنین معاهده‌ای چیزی جز اجرای خواسته‌های آمریکا و رژیم صهیونیستی است؟ آیا کاهش توان دفاعی کشور، به‌ویژه در حوزه موشک‌های دوربرد که یکی از مؤلفه‌های اصلی بازدارندگی ایران است، هدفی جز تأمین امنیت دشمنان جمهوری اسلامی دارد؟

بدیهی است که آمریکا و متحدانش هیچ‌گاه خواهان قدرت گرفتن کشورهای مستقل نبوده‌اند. اگر ایران قدرت موشکی خود را کاهش دهد، آیا تضمینی وجود دارد که دشمنان، به‌جای افزایش فشار، از مواضع خود عقب‌نشینی کنند؟ تجربه تاریخی نشان داده است که هر گاه یک کشور در برابر زیاده‌خواهی‌های غربی‌ها عقب‌نشینی کرده، نتیجه‌ای جز افزایش فشار و تحریم دریافت نکرده است.

قدرت نظامی، تنها راه حفظ امنیت کشور

امروز، همه کشورهایی که استقلال خود را حفظ کرده‌اند، به یک اصل اساسی پی برده‌اند: *قدرت نظامی، ضامن بقا و امنیت است.* اگر آمریکا و اروپا در مقابل روسیه توان مقابله ندارند، علت آن چیزی جز اقتدار نظامی روسیه نیست. این واقعیت را همه درک کرده‌اند، اما جای تعجب است که برخی در داخل کشور، همان حرف‌های دشمن را تکرار می‌کنند و خواسته‌های او را در داخل عملی می‌سازند.

تجربه نشان داده است که دشمنان جمهوری اسلامی، نه با مذاکره، نه با امتیازدهی و نه با خلع سلاح راضی نمی‌شوند. آنها به‌دنبال تضعیف تدریجی ایران هستند و هدف نهایی‌شان، از میان برداشتن اقتدار ملت ایران است. در چنین شرایطی، کاهش توان نظامی و موشکی کشور نه‌تنها امنیت نمی‌آورد، بلکه دشمن را برای فشارهای بیشتر جسورتر می‌کند.

افزایش قدرت نظامی، نه عقب‌نشینی

در دنیای امروز، کشوری که قدرت بازدارنده نداشته باشد، محکوم به پذیرش تحمیل‌های دشمنان است. *اقتدار نظامی، دشمن را از تجاوز بازمی‌دارد، امنیت ملی را تضمین می‌کند و عزت کشور را حفظ خواهد کرد.* هرگونه عقب‌نشینی در این زمینه، نتیجه‌ای جز آسیب‌پذیرتر شدن کشور در برابر تهدیدات خارجی نخواهد داشت.