اعتقاد به مهدویت در اسلام، همچون خون در رگ‌های بدن و روح در جسم انسان‌هاست؛ هویتی بنیادی که به انسان‌ها انرژی، هدف و جهت می‌بخشد. این اعتقاد نه تنها در تعیین مسیر زندگی فردی، بلکه در ساختار اجتماعی نیز نقشی اساسی ایفا می‌کند. اما هنگامی که امید از مردم گرفته شود و آنان نسبت به آینده بدبین شوند، این نگرش می‌تواند تاثیرات مخربی بر روند حرکت مثبت اجتماعی داشته باشد. در این شرایط، مردم یا در جا می‌زنند یا حتی عقبگرد می‌کنند، چرا که دیگر نسبت به آینده امیدی نخواهند داشت.
ناامیدی اجتماعی؛ محصول دو عامل مختلف
ناامیدی و یأس اجتماعی معمولاً حاصل دو عامل متفاوت است. گروه اول شامل کسانی است که با مشکلات عظیم و پیچیده روبرو می‌شوند و توانایی حل این مشکلات را ندارند. این افراد معمولاً به دلیل ناتوانی در ارائه راه‌حل‌ها به بحران‌ها، احساس ناامیدی پیدا می‌کنند و این حس منفی را به دیگران منتقل می‌کنند.
اما گروه دوم، کسانی هستند که برنامه‌ریزی‌های خاص خود را برای آینده دارند. این گروه معمولاً به دنبال تحقق اهداف خاص و گاه شیطانی خود هستند و برای رسیدن به این اهداف، مردم را در وضعیت ناامیدی قرار می‌دهند. در این شرایط، هدف آنان تضعیف باورهای عمومی و ایجاد جوی است که مردم تنها در خدمت گروه‌های خاصی همچون سرمایه داران و مستکبران قرار گیرند و تنها افرادی خاص از این وضعیت بهره‌برداری کنند.
دنیای استکبار و تلاش برای تضعیف باورهای مهدوی
یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌های دنیای استکبار و قدرت‌های سلطه‌گر، گسترش و تقویت باورهای مهدوی در جوامع اسلامی است. چرا که این باور، برخلاف نقشه‌های آنان، مردم را به سوی تغییرات بنیادی و اجتماعی مثبت سوق می‌دهد. منتظران مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه) نه تنها در برابر ظلم و فساد سکوت نخواهند کرد، بلکه به دنبال عدالت و آزادی برای همه انسان‌ها خواهند بود. از این رو، دنیای استکبار به هیچ وجه نمی‌خواهد مردم، به ویژه اقشار مستضعف و مظلوم، منتظر منجی عالم بشری باشند، چرا که در چنین وضعیتی، آنها قادر نخواهند بود که مردم را به راحتی کنترل کرده و تنها اهداف خود را دنبال کنند.
در نهایت، مقابله با این وضعیت نیازمند تقویت باورهای دینی، تقویت امید و الهام بخشی به مردم برای آینده‌ای بهتر است. تنها در این صورت است که می‌توان از دام‌های استکبار رهایی یافته و جهانی بهتر و عادلانه‌تر ساخت.