اعتقاد به وجود مقدس حضرت بقیةالله الاعظم (عج) و انتظار ظهور ایشان، امید و انتظار را به‌صورت دائمی در دل‌ها زنده می‌کند. هیچ انسان مؤمنی که به این اصل باور دارد، هرگز ناامید نمی‌شود، چرا که پایان جهان با ظهور آن حضرت، پایان ظلم و بی‌عدالتی خواهد بود.

ارتباط قلبی و معنوی با امام زمان (عج)، یکی از عوامل مهم حفظ امید و انتظار در جامعه اسلامی است. اعتقاد به ظهور حضرت بقیةالله الاعظم (روحی له الفداء)، باعث می‌شود که حتی در سخت‌ترین شرایط، امید در دل‌ها باقی بماند. انتظار فرج، به‌عنوان یک اصل اعتقادی، نویدبخش پایان خوش و جهانی سرشار از عدالت است.

امیرالمؤمنین علی (ع) نیز در بیانات خود، ناامیدی را بزرگ‌ترین بلا برای فرد و جامعه معرفی می‌کنند. ایشان می‌فرمایند:
> “هر ناامید، ناکام است و ناامیدی صاحب خود را به نابودی می‌کشاند.”

در همین راستا، حضرت علی (ع) نسبت به رفتار خطرناک منافقین هشدار می‌دهند، چرا که آنان با یأس‌آفرینی و تخریب امید، جامعه را دچار ضعف و نابودی می‌کنند.

انتظار ظهور امام عصر (عج) نه‌تنها امید را در دل‌ها زنده نگه می‌دارد، بلکه جامعه را به سوی حرکت، پایداری و تلاش برای تحقق عدالت سوق می‌دهد. این انتظار، یادآوری می‌کند که ظلم و بی‌عدالتی پایدار نیست و روزی فرا خواهد رسید که حق بر باطل پیروز شود.

امروز بیش از هر زمان دیگری، ضرورت تقویت این باور در جامعه احساس می‌شود تا مردم با امید و انگیزه‌ای راسخ، در برابر سختی‌ها و توطئه‌های دشمنان مقاومت کنند و به آینده‌ای روشن و پر از عدالت ایمان داشته باشند.